Jestem absolwentką Liceum Plastycznego w Szczecinie – od zawsze pociągała mnie sztuka i wyrażanie się poprzez twórczość. Szczególnie ukochałam sobie rzeźbę i uzdrawiający kontakt z gliną.

Na jakiś czas jednak porzuciłam sztukę by studiować literaturę. Inspiruje mnie również ten obszar ludzkiej działalności – uwielbiam eksplorować mity, baśnie, legendy; z fascynacją zgłębiam archetypy również w innych tekstach kultury.

Szukam w nich tego, co uniwersalne, szukam prostych opowieści o esencji człowieka i sensie jego podróży.

Zatęskniłam jednak za gliną i w 2010 roku założyłam pracownię ceramiki.

Po wielu latach poszukiwań swojej drogi twórczej postanowiłam zająć się wyłącznie rzeźbą. Odkryłam, że właśnie poprzez rzeźbę mogę wypowiedzieć się najpełniej. Ten rodzaj sztuki daje mi narzędzia do poznawania siebie i świata i do opowiadania o tym innym. Daje mi również spełnienie i mnóstwo radości. swojej pracy artystycznej poszukuję rdzennego pierwiastka spajającego struktury społeczne, inspirują mnie pierwotne kultury, plemienność, rdzenność, obrzędowość dawnych kultur, szamanizm. Moje rzeźby powstają w tańcu żywiołów, wypalam je w żywym ogniu, w spektakularnym procesie zwanym „Raku”. To proces, który stał się dla mnie misterium, ucztą dla ducha i zmysłów. Tu odpuszczam kontrolę, oddaję pole do magicznych popisów powietrzu, ogniowi i wodzie. To, jak kształtuję glinę (czyli ziemię), to tylko część tej wspólnej alchemicznej kreacji. Ja jestem piątym elementem